Choroby oczu często rozwijają się powoli, bez wyraźnych objawów, aż do momentu, gdy dochodzi do poważnego uszkodzenia wzroku. Badanie OCT (optyczna koherentna tomografia) pozwala wykryć zmiany na bardzo wczesnym etapie, jeszcze zanim pacjent zauważy pierwsze problemy. Dzięki temu możliwe jest szybkie wdrożenie leczenia i zatrzymanie postępu choroby.
OCT to nowoczesna, nieinwazyjna metoda obrazowania struktur oka, przede wszystkim siatkówki, nerwu wzrokowego i rogówki. Urządzenie emituje wiązkę światła o niskiej koherencji, która odbija się od kolejnych warstw tkanek. Na tej podstawie powstaje szczegółowy, trójwymiarowy obraz, pozwalający lekarzowi ocenić ich grubość, strukturę i ewentualne nieprawidłowości.
W odróżnieniu od klasycznych badań okulistycznych, OCT umożliwia „zajrzenie” do wnętrza oka w sposób przypominający tomografię komputerową, ale bez użycia promieniowania rentgenowskiego.
OCT ma szczególne znaczenie w diagnostyce chorób siatkówki i nerwu wzrokowego. Pozwala wykryć m.in.:
Badanie sprawdza się również w monitorowaniu efektów leczenia, np. po podaniu iniekcji doszklistkowych w AMD.
Lekarz okulista może zalecić OCT, jeśli występują:
U pacjentów z grup ryzyka (np. chorujących na cukrzycę, po 50. roku życia czy z wywiadem rodzinnym jaskry) badanie może być wykonywane profilaktycznie, nawet przy braku objawów.
Badanie OCT jest całkowicie bezbolesne i nieinwazyjne. Pacjent siada przed aparatem, opiera brodę i czoło, a następnie patrzy w wyznaczony punkt. Urządzenie wykonuje serię pomiarów – całość trwa zwykle kilka minut.
W większości przypadków nie jest konieczne rozszerzanie źrenic, choć czasem lekarz może je zalecić dla uzyskania dokładniejszego obrazu. W takim wypadku po badaniu pacjent może odczuwać przejściową wrażliwość na światło i niewyraźne widzenie przez kilka godzin.
Częstotliwość zależy od wieku, stanu zdrowia i obecności chorób oczu.
Regularne badania pozwalają wcześnie wykryć zmiany i uniknąć poważnych ubytków w polu widzenia, które mogą być nieodwracalne.
